Hayvanseverlerin Paris Hilton sendromu

Adam köpeğinin üzerine titrerdi.Öyle bir titreme ki, yanlışlıkla köpeği hakkında sempatik olmayan bir şaka ya da onu tehlikeye sokabilecek en ufak bir tedbirsizlik yapılsa yeri göğü titretirdi. Adam köpeğinin üzerine titrerdi, çünkü onu kaybederse kişisel tarihinin kül gibi dağılıp kaybolacağı korkusuyla tir tir titrerdi. Bana da bir arkadaşım anlattı. Meğer bizim titrek adam hayatı boyunca ne badireler atlatmış, ne zorluklarla boğuşmak zorunda kalmış. Evlenmiş, olaylı bir şekilde boşanmış, iş kurmuş sonra olaylı bir şekilde işini batırmış, âşık olmuş aşksız kalmış, kayıplar üstüne kayıplar, sıkıntılar üstüne sıkıntılar yaşamış. Ve tüm bunlar olurken yanında hep köpeği ve sadece köpeği varmış. Köpeğine bunca bağlılık, bunca yatırım, bunca koruma meğer bu tanıklık meselesinden kaynaklanırmış. Hayatının neredeyse her anını kameraya alan bir çift göz. Olanları gören, hisseden, hatırlayan, ama sözlü ya da yazılı tarihe mal etmeden gözlemlediklerini içinde tutan, konuşmadan... Mahrem bir tanıklık; sadece yaşayan ve gözlemleyen arasında bir çeşit gizli ortaklık. Konuşmadan hissedilen bir gönül bağı, tüm anılarını seninle yaşayan canlı bir varlığa karşı...
Cüce köpekler, dev harcamalarBenim hiç köpeğim olmadı. Aslına bakarsanız, köpek, kedi, balık, kaplumbağa fark etmez, anılarımı kaydedecek, hep yanımda olacak evcil bir hayvanım olmadı hiç. Kedileri zaten oldum olası sevemedim, diğerlerine de açıkçası bakmaya üşendim. Yetmedi bir de evcil hayvan besleyip, besledikleri hayvanlar için neredeyse bir servet harcayan kişileri sürekli eleştirdim. Çünkü anlamadım, anlamazdım...Paris Hilton, Pamela Anderson, Britney Spears, Hilary Duff gibi ünlülerin avuç içlerine, hatta çantalarına sığan bızdık köpekleri için Gucci köpek giysileri, pırlanta kolyeler, en pahalısından köpek bakım ürünleri ve daha neler neler aldıklarını her okuduğumda saçımı başımı yolmak ister, ''tövbe tövbe, bunların da amma canı sıkılıyor, paralarını saçacak yer bulamıyorlar'' diye hayıflanırdım. Sonra bir baktım Business Week bir haber yapmış, bizim Türk gazeteler de hemen üstüne atlamış. Meğer Amerikalılar evcil hayvanları için yılda 41 milyar dolar harcamaktaymış.
Vefalı köpeğe, liposuction hediyeTam, ''aksesuvar niyetine hayvan besleme'' modasının suyunu çıkaran, Paris Hilton olmak için yanıp tutuşan ''enayi Amerikalılar''ı evcil hayvanlarını spaya, masaja, hayvanlara özel butik otellere yolladıkları, obezite ve depresyon ilaçlarına, hatta liposuction ve estetik ameliyatlara maruz bıraktıkları için topa tutacaktım ki, işte bu ''köpeğinin üzerine titreyen acılı adam'' hikâyesini hatırladım.Sanırım özellikle de ünlülerin hayvanlarının bu kadar üzerine titremesi o kadar da garip değil. Çünkü hayatlarının her anını gören, gözlemleyen milyonlarca eleştirel göze karşılık, onları hiç eleştirmeden kişisel tarihlerini kaydeden, onları eleştirmeden ölümsüz hissettiren yegâne varlıkları hayvanları. İşte bu yüzden köpek masajına 90 euro, köpeklerini giydirdikleri cicilere ise 1999 euro harcamak az bile kaçıyor onların gözünde.Estetik ameliyat ve liposuction ise bonus niyetine... Ne de olsa, evcil hayvan dediğin canlı tanıkların en vefalısı. Onlara bu kadar ilgi az bile...
''Bizim Paris'' Helin Avşar köpek alırsa...Ben mi?Ne yapsanız nafile... Vefa mefa anlamam, sebebi ne olursa olsun bir köpeği aksesuvar gibi taşıyacak, üstelik de bu kadar şımartıp servetler harcayacak göz yok bende.''Bizim Paris Hilton'' Helin Avşar�a havale edin siz durumu.Alır yarın bir köpek, giydirir, takar takıştırır, havyar filan yedirir, bolca alkol dopingi sonrası barların tuvaletlerine taşır onu kendisiyle.Hayvan depresyona filan girer diye korkmayın. Artık nasıl olsa ''en tuzlusundan'' depresyon ilacı bile var deli sahiplerin, deliren köpeklerine...Kısacası, siz bakmayın benim ''ama onlar haklı'' filan dediğime...Onca allamadan pullamadan, estetik, ruhsal ve ekonomik yatırımdan sonra... Olur da ''Tek taşımı kendim aldım'' filan demeye kalkan ''nankör'' bir köpeğim olursa bir gün diye... Şimdiden züğürt tesellisi yapıyorum kendime...